Kalbinde hiç korku yok.
Ya da kalbin korkuyla dolup taşıyor ama,
Kırılmış ve kaybolmuş hissetmene ve
Tüm hüzünleri üstüne çekmene rağmen,
Sen bunu hiç anlamıyorsun.
Ben anlamıyorum.
Hiç kimse ne olup bittiğini anlamıyor.
Sadece yaşıyoruz.
Yaşamayı anlamadan,
Anlamını henüz bilmeden,
Bilmeye bile fırsat bulmadan...
Ve yaşayan ölüler gibi oluyoruz.

Gerçeği görmüyorsun,
Ya da yüzleşecek kadar iyi olamadın.
Savunmuyorsun iyiliği,
Güzelliği içten içe yaşamıyorsun.
Ne oldu uğruna savaştıkların?
Ne oldu yüreğine senin?
Hani sevgiydi çocukların?
Hani çocukluğun bir sevgiydi?
Küçükken kötülük sandıkların,
Şimdi birer iyilik mi?

Bitmeyecek bu dünya kaygısı.
İnsanlığın derdi hiç bitmeyecek.
Herkes de boş bir gelecek sanrısı,
Sonu bir felakettir gelecek.
Derinden uykuya dalıp gitme!
Uykunda ölmenden korkuyorum.
Korkuyorum, herkes adına her şeyden.
Zamanın bizi yutmasından korkuyorum.
Ve insanlığın yitip gitmesinden..