kıvıran bu alemin tozlarına büründük
nefsimizin dar ağacında kalarak

rehavete kapıldık
yokuşları unutuşta da bir adımlık
yol sanarak
aynalar neden ki hep yalan söyler
özümüzün gurur ve kibrinde mi
bu kendini beğenmişlik var ya
aşılmaz bir dağ
yeryüzünün iblisi gölgelerinde

hüznün değneği bir kez
değmeye görsün
söz kafi gelmez ki ruha
yağan yağmurun düşmanıdır rüzgar
can üşür
kan üşür
hepten zukkum olur
tüm onca gördüğümüz düşler
çaresizce sus kalırız
umudun umutsuzluğa boğuldu o anda

çok sıkı fıkı oldu dostla düşmanlar
yüzümüzden güneşi çektikleri o an
gelip de geçici olan
gök yüzü kuşağı gibi sardılar
baki kalacaklarını sanarak
inlerinden fırlayarak
sağanak gibi yığdılar üstümüze bir anda
acı ve hüzünleri
tüm iç yüzlerini ortaya sererek

aldanmıştık ya da
aldanmak üzereydik ki
ayıkan vicdanımız sızlamaya başladı
kefereler yalın kılıçtı
kutsal bir sefere çıkmışçasına
kuşandıkça içsel duygu yoğunluğumuzu
nazar değdirdik o karanlığa
gök sarsıldı yerler oynadı
elmanın kırmızısı aydınlığımızın ölçüsü oldu
silindi gitti tüm kötü rüyalar

bahtımıza bir ışık sırt veriyor
ve karanlıkta kalan köhne yolumuza
gerçekler durmadan dürtüveriyor
gönlümüzü uyandırmaya
o kanamanın sonucu sancılı bir kurtuluş

ilk kez kaçmaktan vaz cayıyoruz
yüreğimize minnet
kabarırken tıpkı bir hindi gibi
tarihimize şerh düşüyoruz
kılıç gibi keskin cesaretimizle
asla ve asla vaz geçmeyeceğiz vatanımızdan

tıpkı bu da bir kızıl elma…



(11.12.2020) AZAP.. (Kadri Atmaca)