Ebed’e giden yolu, ben ezelde kaybettim,
Güzel olan ne varsa, bir güzelde kaybettim.

Ateşten gecelerin külden sabahlarında
Kalan son kıvılcımı, soğuk külde kaybettim

Nice güzel gördüm de, harama hiç bakmadım,
Sabrımı, gönül çelen bir kâkülde kaybettim.

Renk renk tüle sarılı gençlik günahlarında
En güzel renkleri bir siyah tülde kaybettim.

Hayat kumar" dediler, inandım ve oynadım;
Tam kazandım sanırken, hep son elde kaybettim.

Kaderle çok yarıştım, kâh geçtim, kâh geçildim,
Meğer kural böyleymiş, ben finalde kaybettim.

Bir çamur nehri gibi akan sele kapıldım
En temiz duyguları, hep o selde kaybettim.

Okyanusun dibinden çıkarttığım incimi,
Dibi günahla dolmuş, sığ bir gölde kaybettim..

Sevgimi temsil eden mavi taşlı yüzüğü
Sevgiyle okşadığım sıcak elde kaybettim.

En hoş, en saf kokuyu her çiçekte buldum da,
Rengine vurulduğum kızıl gülde kaybettim...

Ebed’e giden yolu, ben ezelde kaybettim,
Güzel olan ne varsa, bir güzelde kaybettim.

Ünal Beşkese