Birazcık durup düşün nedir sırrı âlemin?
Vuslata giden yoldur ölüm yok oluş değil!
Kul ister Hak yaratır budur sırrı kalemin.
Ruhun tene vedası asla kurtuluş değil!

Nasipsiz beyinlerin mezatta narhı ucuz.
Prangalı ruhlara ifritler koymuş haciz.
O, hâkimler Hâkimi hükmüne cümle aciz.
Hakka balta vuranın hakkı kurtuluş değil!

Hakikati görmeyen bilmez Levh-i Kalemi.
Cismin toprağa düşer yaşar ervah âlemi.
Ey Nemrut’un torunu ahiret yok öyle mi?
Sığındığın faniler asla kurtuluş değil!

Kula tevekkül düşer şerre koşma hak sanıp,
Yanmak gerek yanmadan lain şeytana kanıp.
Herkesi dost belleme görünüşe aldanıp,
Dervişe dost gerektir postu kurtuluş değil!

Neye yarar Ukbada binemediğin yatın?
Bin bir şekle dönüşür hesap günü suratın.
Yerin dibine batsın dünyalık saltanatın.
Sekerat-ül mevtinde ikrar kurtuluş değil!

Hayata son vedamız bir musalla taşında,
Kim bilir belki bugün belki de yüz yaşında,
Aşkı bulan kazanır bu dünya yarışında,
Zevki sefa peşinde koşmak kurtuluş değil!

Ümit Zeki SOYUDURU