Hastalandın ya sen, düştün yatağa
Sensiz saplandım ben kaldım batağa
Hani benzetirdin beni bir dağa,
Dağında bir ceylan olmak istedim…

Seninle bil ki ben, bildim dünyayı,
Seninle dokudum, ördüm hülyayı,
Kalbinin içinde gördüm simyayı,
Ne olur bırakma, kalmak istedim.

Bazen kırar yıkardı bir tek sözün,
Fakat sanki melekti kalbin, özün,
Masumca bakarken gözüme gözün,
O göz bebeğinde donmak istedim…

Aylar var, yıllar var, bir tek sen yoksan,
Başkasında pek yok, ya bende çoksan?
Şimdi tekrar coşup, içime aksan…
Zihnime bakıp da görmek istedim.

Yavrularımız var, dur gitme, ölme!..
Goncaya doymayan gül gibi solma.
Azrail gelince kimsesiz kalma,
Tek elinden seni, almak istedim…

Sen gittin, çocuklar oldu perişan.
Çalışmaz oğlumuz tembeldir inan,
Kızımız hep hırçın durmuyor bir an.
Ben senin hâlini sormak istedim.

Hayatta bir vefa görmedin benden,
Bir tatlı kelime bekledin dilden,
Sanki birden tekdir görmüşçe elden,
Her şeyin farkına varmak istedim.

Allah’tır şahidim, ettim, eyledim.
Belki hep seni kırdım, kem söyledim.
Yavandı bu gönlüm, sende yayladım,
Şimdi kar yağıyor, donmak istedim.

Masamda kitaplar, yığıldı kaldı,
Komşular dün gece her şeyi aldı,
Memurlar bu sabah kapıyı çaldı,
Onlara haczolup gitmek istedim.

Yine temizlik yap, akşama kadar,
Olsa da olmasa da hepsi kader…
Tozlu raflara baktıkça hep keder,
Doluyor içime, silmek istedim.

Bir an bedenimi terk edip, attım;
Sensizliği mutlak hâliyle tattım
Kavuran acımı ruhuma kattım
Dünyama hızlıca dönmek istedim.

Pişmanım desem de dönülmez geri,
Ölümün sevdada yok mudur yeri?
Ey tek sevabım benim, Şirin Peri!
“Seni seviyorum” demek istedim…

Ey Sevgilim, Canım, Biricik’imdin
Nerelerden koptun, gönlüme girdin
Doymadan sana ben, uçmağa vardın.
Bir içre binler kez ölmek istedim…

Şiirdir abartmış, yazmış deseler,
Ya benim gibi onlar da sevseler?..
İnançta yeri yok diye, bilseler,
Belki bir günah çıkartmak istedim…