Sevmek cesaret ister evet, ama;
Bu tuttuğum nefes gibi çok zor oluyor.
Bıraksam zehir, bırakmasam da gözyaşlarım nehir.
Nehir gibi akıp akıp bir göl oluyor.
Buna aldırmamak elimde değil.
Elden ele savrulan ben olayım yine,
Yine de senin geleceğin yok kendine.
Kendi kendime konuşup duruyorum.
Durduğum yerde donup kaldıkça;
Kafamı duvara vurup dalıyorum.
Zaman ömrümden seni aldıkça;
Ben ömrümü saniyelerle sayıyorum.

Yâr, yarınlar ne getirir bilinmez.
Yardan düşmek gibi her saniye,
Her saniye bin defa düşülmez derine.
Derinlerde kaybolmak istemiyorum.
İstediğim hiçbir şey olmasa da,
Bir sen olsan yeter diyorum.

Ben aydaki hayali adam değilim.
Ben, aydan aya deliren biriyim.
Biri gelse de götürse beni buralardan.
Buralarda artık nefes alamıyorum.
Nefesim zehir gibi olduğundan;
Bıraksam zehir, bırakmasam da gözyaşlarım nehir.
Nehir gibi her an sana akıyorum.

Aydınlık bir nokta gibi girerken geceye,
Gece nokta gibi kalınca saf aydınlıkta,
Ben bir seni düşünüyorum kaskatı, niye?
Halbuki ömrüm hapsolmuş şu yalnızlıkta.
Ve yalnızlığım sadece sana olmakta.

Dik bir yardan sana düşeyim ey yâr!
Sonu ister kâr olsun, isterse zarar.