Ömrümün baharında, bir kerecik gülmeden,
Sonbahar çıktı geldi, hüzünlüyüm şimdi ben
Hayata doyamadan, yaşadığım şu handa
Sonbahar çıktı geldi hüzünlüyüm şimdi ben

xx

Başıma karlar yağdı, baharında yazında
Erkenden aklar düştü şu taş kesen başıma
Daha ben, doyamadan yaşadığım şu hana,
Sonbahar çıktı geldi hüzünlüyüm şimdi ben

xx

Ruhumda sızılarım, dört mevsimde yaşarken
Giyindim çıktım yola, henüz vakit erkenken
Heybemde yemişlerim zorlanarak giderken,
Sonbahar çıktı geldi, hüzünlüyüm şimdi ben

xx


Bir sabah, yola çıktım hiç bakmadan halime,
Yolumda ne bulduysam, aldım kattım heybeme
Çıkmadan dayanır’mı, hiç sormadım kalbime
Son bahar çıktı geldi, hüzünlüyüm şimdi ben.

xx

Yüksel m, yolluğunla gidiyorken heybenle
Yoruldun, Hak yolunda iniş çıkış gitmekten
Oturmuş, bekliyorken yaz baharı sen yine,
Son bahar çıktı geldi hüzünlüsün şimdi sen.


Ahmet Yüksel Şanlıer
05 Aralık 2020