İzlerimiz
içimizde
coğrafyası
olmayan
annesine küsmüş
yarı-gülümseyen
bir dağ
koordinatsız
kimsenin
bilgisi
dahilinde
olmayan
yalın bir kesit,
Nil kadar
kurumuş
barbar
kavimliliğin
türevlerinden
bir taşa
toprağa
belki
bir mobilyaya
bir lastik
parçasına
neşterin ucuna
oyuncağa
aman allahım !
belki bir insanın
tırnaklarının arasına
tutunmuş
heyecan yoksunu
bir kanın
ya da artık
sadece solgun
bir kırmızının
hatta sinekli
bir kırmızının
insanda
uyandırdığı
hayatta olma
seviyesi
kadar
düşük
gözlemden
uzaktır
hiçbirimizin
bilimsel
olmayan
hayatı,
kıllı ve
bundan kırgın
elimize
dokunan
ne ise
görüş alanımız
temas ettiğimiz
şeyin görebilirlik
duyarlılığına
denk geliyor
biz bir başkası
olmayı
kölelik
bir başkasından
olmayı
saltanat sayarız
yerimiz-yurdumuz
himayesidir
kısa bir süreliğine
zamanın...


İlker ÖZDEMİR