Hatırlıyorum sevgilim,
Gökte sandığım,
Ve doğudan yükseldiğini bildiğim güneşin,
Aslında sende olduğunu,
Ve O güneşin,
Sen nereye bakarsan,
Oradan doğduğunu hatırlıyorum...

Bir kalp hatırlıyorum,
Kırmızı ve kocaman olan,
Senin onu beğenişini,
Ve ne pahasına olursa olsun,
O’nu sana hediye edişimi hatırlıyorum...

Uğur MUMCU Parkı’nı hatırlıyorum,
Hani Atatürk Heykeli vardı,
O’nun altında yaptığımız tartışmayı,
Ve Ulu Önder’in,
Bize kızmasını hatırlıyorum...

Selimiye Camii’ni hatırlıyorum,
Göklere yükselen 4 minaresini,
İkisi senin ikisi benimdi,
Ve o minareler sanki,
Göklere açılan ellerimizdi...

Bir kubbesi vardı,
Hani dünyada en büyük olan,
İşte o,bizim sevgimizdi,
Dünyada eşi benzeri olmayan...

Evet evet, hatırlıyorum,
Kıraç konserine gidişimizi,
Ve şarkılarla coşarak,
Çılgınca dans edişimizi...

Yağmurları hatırlıyorum,
Bizi sokaklara davet eden,
Bedenimizden süzülen her damla,
Üzerimizdeki hantallığı silerdi,
Ve yüzümüzdeki nuru açığa çıkarır,
Ve bizi yeniden kenetlerdi...

Edirne’yi hatırlıyorum,
Anılarımızı gizleyen bir sandık gibi,
Ayşekadın, Çamlık, Emirgan,
Hepsinin gizlenecek yerleri var şimdi...

Kadıköy İskele’sini hatırlıyorum,
Seni nasıl beklediğimi,
İskeleye yanaşan her vapur,
Sanki seni bana getirirdi...

Galata Köprüsü’nü hatırlıyorum,
Balık ekmek yediğimiz zamanları,
Ve balık kokan dudakların,
Birbirine kenetlendiği anları...

Şimdi yoksun, yoksunum,
Evet yoksun, yoksulum,
Ne kadar imkansız olsan da,
Hala seni yaşıyorum...


Ömer DEMİR