aşk mı eksikti o dökülen emekte
yoksa ters mi kalmıştım
çıktığımız o yola
aşk olsun aşka
ve sana

şimşek gibi dalarken sulara
hiç mi acımadın
geride kalıp da sevginle yananlara

kavrulurken yüreğim
senin umurunda mı dünya
ben yok olmuşluğumlar yalınayağım
bu alemin külhan damında

vah gönlüm o sensin işte
kalbimde ki afat
yoluma çıktıkça Fırat
çayda çıra ile demlenir
yürekler kaybolur gelinlik içinde
zehir gibi içine düşerken acısı

mateme bürünür tüm gece
yıkan kasırgayla
göğüs tahtasını döver yumruklar
ağrısı geçmez ki solumun
dövünsem olur mu ki bir çare

hasret ve özlem içime çöken yalnızlık
yar için bir ağıt
varlık ve yoklu arası bir sitem
kalmadı ki ruhlar arası bir bağıt

bitmez bu kahır ve elem
sönmez bir volkan içimde ki matem
iç geçirir
yağmur varı gözlerle anam
çığlık çığlığa iken ruhumda ki isyan

kalbimi avuç içinde tutandı yârin elleri
düşüşte de kanattı yürekleri

ah vah içindeyken gölgeler
kimler böyle gelişte de
toplanmış
sanki bir bayram seyrandır
yar için tutulurken yasımız

sevgilinin birden yok oluşu
kangren bir tasa oluyor
damladıkça içi sızlıyor
lime lime olan yüreğimin

şu yanık gönlü alıştırmışken aşka
ellerimden bir gül kayıpta gitti
ve
dibinden kırıldı tutunacak dalım

insan bu kovamaz acizliği
beni ona meftun kılan
anılar da suçlu
keşke biraz daha yavaş olsalardı

kahırların kuyusunun en dibindeyim
şafağı olmayacak yılların
son gününde yok oldu yitti atim

amaçsız bir gönül kadar
bitiğim artık
elde avuçta ne kaldı ki
sırt çevirdim bu yalan dünyaya

ak mı ak kefenimi ölçerken…


(28.11.2020) AZAP (Kadri Atmaca)