3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
640
Okunma
Kimi zaman yakar ,halim kavurur,
Özden çıkıp dışa, kendim damlarken.
Sebebi var elbet, zalim savurur,
Çıngı gibi başa, kendim damlarken.
İnatçı bir sevda, tedbirsiz çağlar,
Kasım kadar solgun, yakarır bağlar.
Irak akar korku, gizliden ağlar,
Özsu denen kaba, kendim damlarken.
Zerre zerre sızar , kaynaktan tozar,
Yiğit dolu ile, gümansız yüzer.
Mavi bir hazine, Gökkubbe süzer ,
Evren denen vara, kendim damlarken.
Umut gece titrer, solgun ışıkken,
Hasret düşer duygu, ruhum aşıkken.
Can yakar tutkular, keser ayıkken,
Kurak kalan cana, kendim damlarken.
Aykız’ım biçare, vakit yol alır,
Kar kuyusu ne ki? sıvazlar asır.
Rivayet olur tül, büyüler ahir,
Dil zar olup tara, kendim damlarken.
Leyla Koçak Oruç
21 kasım 2020
5.0
100% (6)
Cevap Yaz