27
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1442
Okunma
Ne sevdiğini bilir ne sevildiğini
Kırıp atar beğenmediğini (!)
Oyuncaklardan hoşlanır
Babanız huysuz çocuk gibidir
...
Üç gün sonra da
Arayıp sorar; nereye gitti
Hani benim oyuncağımın teki ?
Anne der ki;
Yeter artık kendine bir düzen ver !
(Bir de çeki!)
...
Bir sessizlik çöker içten içe
...
(Peki peki,
Yıllar önce kâlpten açık
Yazmadım mı sana çeki
Ödeyemeyeceğim bedel
Yazma üstüne yeter ki;
Ama sen yazdın !)
...
Huysuz çocuğa kızdın hep;
O yüzden küstüm yaşama ben
Oyuncakları sevmeyi
Oyun oynamayı (!)
Öğrenemedim gitti
Rüyâ gibi masal gibi
Çocuklar büyüdü
Ben hiç büyümedim
Hep huysuz çocuk kaldı kâlbim ...
Şaban AKTAŞ
25.06.2006