Bin bir çiçek koynunda arıya gıpde edip,
Nefsi feda uğruna gülü tutan şerefsiz,
Soysuzun karşısında el pençe biat edip,
Mazlumun boğazından eli tutan şerefsiz.

Kimimiz yoldan çıkmış karanlık bir rotada,
Kimimiz jetle gider kimi yalın ayakla,
Bir yetimi uyurken görüyorken sokakta,
Ultra lüks rezidansta yatıp kalkan şerefsiz.

Sözümüz meclis dışı bir özrümüz olurda,
Sakal cüppe yakışmış güya hakkın yolunda,
Dünyasından vazgeçmiş sarhoşu kınayıpta,
Kahbenin sofrasında ayran içen şerefsiz.

İnsanı bin bir türlü ayırıp kayırıpta,
Zelzeleyle yok olmuş nice can pazarında,
Üç yasında bir çocuk bekliyorken enkazda,
Bir siyaset uğruna gülüp geçen şerefsiz.

Herşey haktır hukuktur meclisin kararınca,
Bize şükretmek düşer herşeyin ayarınca,
Kurbanda hisse bekler oda nasip olunca,
On liraya pirzola yiyip içen şerefsiz.

Tehditle boyun eğmem doğruları bulunca,
Nasıl yazıyor insan zihini ful dolunca,
İsmim niyazi demir kafiyeyi bulunca,
Kalemini bırakıp yazmam diyen şerefsiz.

...Niyazi Demir...