Özelden yorum yapmayacağımı yazmıştım sana ama ney ile çalınan tasavvuf müziği eşliğinde ikinci defa okuyunca ve şiirin edebi yanı ağır basınca yazmadan yapamadım.

Kalemin başka güzel, kalbin bir başka... Edebiyat sevdan bambaşka güzel...
Ve hepsi birden böyle nadide eserlerle yansıyor bize. Kalbimize dokunuyor...

Kader mi? Bana göre; sadece doğmuş ve ölene kadar hayatta kalmış olmak. Arada yaşananlara yön veren o kadar çok etken var ki... Mesela; tarihten gelen bir süreç, yönetim şekli, doğduğun yer ve aileden, yaşadığın kültüre, sosyo-ekonomik etkenler, hatta fiziki özelliklerindeki orantı ve şıklığa kadar bir sürü ekten var...

Bugünden tarihi olaylara, tarihten bugüne baktığımızda bugünü belirleyici şeyin savaşlar ve geniş kitleleri etkileyen hastalıklar ile çağa yönelik gelişmeler (teknoloji, bilim vb) gibi geçmişten bugüne gelen bir süreç ve etkileşim söz konusu...


Senin şiirin üzerinden gidecek olursam; doğumla gabite (dünya denilen çukura) düşenlerin, abit olarak/olmayarak ölene kadar yürüdüğü "yol"dur. Son durak ise şiirdeki "yer"dir... Ama yürünen ol kimine kolay, kimine engebeli, kimine patika, kimine uçurum yanıdır. Bu da Tanrının adaletine uymaz gibi geldiğinden diyorum ki;

Tanrı birbiriyle etkileşim ve iletişimi olan bir düzenle kainatı yaratmış, gerisini bize bırakmış bence...

İyi ki yorum yapmayacağım demişim sana. Yoksa daha neler yazardım kim bilir:)


Sevgilerimle...