Nerden başlayayım gönülden söze,
Kelam harmanında var olmak için.
Yokuşlar tırmanıp erelim düze,
Yahut dağ başında kar olmak için.

Gönülden düşene tasdik gereksiz,
Nice dostlar gördüm kalpsiz yüreksiz,
Menzile varılmaz bil ki ereksiz,
Tufanın içinde dar olmak için.

Cevher yoksa eğer emekler boşa,
İnsan söz geçirir sema ya, taşa,
Üç beş ilmek takke giyilmez başa,
Alemin önünde hor olmak için.

Bilmem kimden aldık bunca öğüdü,
Kestik düdük yaptık taze söğüdü,
Lakırdı da yoktur bizden yiğidi,
Gelmedik dünyaya har olmak için.

Mangalda kül kalmaz üfleyince biz,
Ne dağ ne taş kalır oflayınca biz,
Beden bile yaktık ahlayınca biz,
Biz evrene geldik yar olmak için.

İnsanlık görünmez, nereler deyiz,
El alem göklerde, dereler deyiz,
Sanki başka başka küreler deyiz,
Sonumuz hayreyle yar olmak için.

Ozan Baki bazen savrulur işte,
Aşkın ateşiyle kavrulur işte,
Düşer kalkar ama doğrulur işte,
Geldik bu dünyaya Bor olmak için.

221120 Mümin Üstün