Şu dünyada yaşamaktan bıkarken;
Boğazımı kendim sıktım sensiz ben…
Kurduğum hayaller kâğıttan kule;
Üfleyerek kendim yıktım sensiz ben…

Yüzüme gülüşü kader katar mı?
Dizimde can suyum gelip yatar mı?
Ruhum parçalanmış yama tutar mı?
Kör iğneyle kendim diktim sensiz ben…

Yokuşlar yetiyor düze gerek yok;
Aynada gördüğüm yüze gerek yok;
Bin kere tekrarla söze gerek yok;
Ciğerimi kendim söktüm sensiz ben…

Hüzünler bölünmüş sonat’tan farksız;
Yürünen yollarım sırat’tan farksız;
Döktüğüm damlalar Fırat’tan farksız;
Gözyaşımı kendim döktüm sensiz ben…

Son bakış halimi sormasın diye;
Her gece her gece vurmasın diye;
Benden bir başkası görmesin diye;
Son resmini kendim yaktım sensiz ben…

Hicran kadehine neşe dolmadı;
Kayboldu gülüşüm bulan olmadı;
Sensiz yaşamaya gerek kalmadı;
Hayatımdan kendim bıktım sensiz ben…

Ali ALTINLI – 21.11.2020
Saat: 22:58