3
Yorum
17
Beğeni
0,0
Puan
568
Okunma
Yalnızlığımın karanlık dehlizlerinde
Bir başına, ışığa gidecek bir yol
Halden bilen bir kul arıyorum
Telaşla…
Her adım başında
Boğazıma sarılmış huzursuzluk
Ve umutsuzluk çemberinde
Çepeçevre sarılmış vaziyetteyim
Prangalı mahkûm hali misali
Yitip gidiyorum kendi içimdeki
Menzili belirsiz dolambaçlı yollarda
Ne güneş doğuyor pencereme
Ne de bir yıldız var semalarımda
Yolumu aydınlatmaya niyetli
Diyorum ki…
Bir sürpriz yapsan
Yaşama arzumun tükenmeye yüz tuttuğu
Bir izbe köşede
Umut bu ya tutsan ellerimden
Biliyorum o an dağılacak
Ufkumda kümelenen bulutların karası
Gözlerinde güneşi göreceğim, berrak
Ömrümü aydınlatan
Bir dokunuşunla
Yüreğim kanatlanıp uçacak
Göğün en yüksek yerine
Ve sen…
Can ilacım olacaksın
Ölesiye…
14.11.2020
Cevap Yaz