Almış eline de, tevşi büküyor.
Yârim bana küsmüş, yaşlar döküyor.
Oturmuş yazlığa, kilim dokuyor.
Yorulup da, gülbenzini soldurma.!

Davul bile vurur, dengi dengine.
Şu gönlümü kırıp, saldın engine.
Beni bırakıp da , vardın zengine.
Ben ölüyom, cenazemi kaldırma.!

İp ıyıp da, tezgâhını kurdun mu.?
Virânede ağlayanı, sordun mu.?
Aşk verip de, yüreğimi yordun mu.?
Sevdiğim gülüme, bülbül kondurma.!

Kirkit sesi gelir, tezgâh başından.
Bir lôkma ver, şu sevdayın aşından.
Hüzünler vereyim, gözüm yaşından.
Kor verip de, sineleri yandırma.!

Kavurgayı gavurup da, geldin mi.?
İçine kendiri, bolca saldın mı.?
Bir avuç koyup da, bana verdin mi.?
Derdin deli eder, durup bildirme.!

Kâlbimi vermişim, alıp kul eyle.
Gözlerini, hasbahçemde gül eyle.
Ağıları, gel de bende bal eyle.
Halden bilmeyeni, bize güldürme.!

Sevdaları örnek alıp, dokumuş.
Şu cihanda, bir eşin de yokumuş.
Sevdiğimi, gözlerimden okumuş.
Yakışın güzelmiş, gelip söndürme.!

Kök boyası bitmiş, kesmiş kilimi.
Ben unuturmuyum, sevda gülümü.
Muhanete muhtaç etme, yolumu.
Deli gönlü, viraneye döndürme.!



.....................Eskişehir-2008