Ovaların da bin bir çiçek açarmış.
Ne de güzel kokarmış.
Yüce dağın eteğinde,
Çağlayanları varmış.
Bahar ile ırmakları coşar,
Kenarın da çocukları koşarmış.
Bana ne sensiz güzellikler kör eder beni,
Haber verirsen geldiğini,
Görürsün papatya yaprağın da sevdiğimi.
Bağların da tatlı kokulu üzümleri varmış,
Amasya elması, Malatya kaysısı, Armudun hası.
Hepsi de meyvelerin harikası.
Neler i yokmuş ki!
Ekmek ayvaları da sararmış,
Narları dallarını kırarmış.
Denizin mavisi, çimenin yeşili, karanfilin kokusu,
İlle de karadut un gölgesin in uykusu,
Gelecekmiş diyorlar, ama.
Hala, gelir mi acep korkusu.
Bana ne sensiz güzellikler kör eder beni,
Haber verirsen geldiğini,
Görürsün papatya yaprağın da sevdiğimi.
Bu güzellikler memleketimin güzellikleri.
Birde eklenirse sevgilinin gülücükleri,
Değmeyin keyfine kalır mı yası,
Tek noksanı kalır, Çorum havası.