Hep Sonbaharları yaşadı umutlarım
Bir bitmeyen acılar durağıydı kalbim.
Yalpa vuruyor duygularım
Tüm mevsimlerim hazan
Zaman zaman.
Denizlerim durgun bazen de dalgalı
Mavi sularda kaybolmuşum.

Umutlarımız şiir oldu hiç bitmeyen
Aramızda kilometreler gelinmeyen
Yıktılar dünyamızı...
Kızgın lavlar döktüler yaramıza
Geceleri getiren o akşam saatleri
Hayaller sürükler beni mutluluğa sana.

Şimşekler çaktı yağmurlar indi bu sabah
Doğa bile isyan ediyordu sensizliğime
Gözlerimden hiç dinmeyen yaşlar indi
Bilemedim sensiz nasıl yaşarım ben
Güneşten evvel doğardın dünyama
Gel, içimdeki Sonbahar üşütüyor beni.

Gözlerini alıp götürdüler bilmediğim o kente
Tüm güllerim tomurcukken açtırmadı kader.
Hep isyan ettim sensizliğe ağlayarak
Ellerini aldılar ellerimden
İçimde dansediyor yalnızlık
Bir daha sırılsıklam oluyor
Ak kağıtlarda umut.

Görmezlikten geldim, duymazlıktan acılarımı
Ben yazamasam da yürek kalemi hep yazdı
Sana olan bitmez romanımı.
Gurbet kuşları ötmesin artık bahçelerimde
Bitsin içimdeki Sonbahar !
Renk renk çiçekler açsın mor, pembe, ilkbahar
Bir yanım bahar bahçeleri ,bir yanım hazan.

İçime yağıyor Sonbahar yağmurları
Uzayıp gidiyor hep ayrılıklar
Biten şarkılarda martılar ağlıyor çaresiz
Nedendir bilemem...
Yüreğime gecelerin gelip oturuşu kaç zamandır .
Ve esir düştüğüm kapkaranlık akşamlara
Bak Sonbahar dallarına uzanıyorum
Gel, bahar olsun seninle...
Şimdi içime hüzün karları yağıyor.

Aygün Deniz 11.11.2020