Hazansa ömrümün son senfonisi
Bakışlar konuşsun çalgılar sussun
Derin bir sessizlik sarsın her yanı
Ölümler konuşsun algılar sussun


1.
Kurumuş yaprakları koyuyoruz hayat defterlerimizin arasına
Sonra yaş yapraklar gibi düzgün kalmasını bekliyoruz
Olmuyor işte
Tel tel dağılıp dökülüveriyor zamanla
Boş işlerle uğraşıyoruz vesselam
Bıçak etkisi yapıyor bakışlardaki cam
Sudaki gölgelerin vicdanı olmuyor
Ey fırtına sessizliği
Sana da kucak dolusu selam…


2.

Şimdi
Perdesiz sahneler değişiyor
Sarmaş dolaşlığı özleyen limanlarda
Vefâdan yoksun çağ - elleri koynunda yüreği yangında –
Zaman tünelinde akıp gidiyor
Bir martı topluluğu -çığlık çığlık - haykırıyor tek başınalığımı
Dilim ayrı benim rengim koyu
Herkese çise düşüyor bana dolu

Titrek boşlukların ömürsüz hoşluklarıyla yaşıyorum mehtap
Yakamozlar aydınlatıyor(!) ruhumu
Yaldızlı akşamlar ısıtıyor(!) gönül kumumu
Âh mehtap
Melisler gideli yaban arıları birer melike
Ölemedik seninle şöyle bir
Tek teke



Dursun Tiftik