Hayatın gerçekleri yaşanmadan bilinmez
Acı tatlı anılar hafızadan silinmez
Ben adamım demekle asla adam olunmaz
Halden anlayan insan kaldı mı ki dünyada?

Adamım diyenlerin haddi ve hesabı yok
Gariban aç yatarken umursamaz karnı tok
Atıp tutana değil yiğit mert insana bak
Halden anlayan insan kaldı mı ki dünyada?

Mavralar palavralar havalarda uçuşur
Fakirin fukaranın her gün içi tutuşur
Çaresizlik yükünü daim sırtında taşır
Halden anlayan insan kaldı mı ki dünyada?

Bizlere yardım etsin yaratanım yüce hak
Zenginlerin nesine düşünmezler karnı tok
Başa gelecek gelir ondan asla kaçış yok
Halden anlayan insan kaldı mı ki dünyada?

Bu kadar sorunlarla yaşaması elbet zor
İçimiz alevlenmiş sıkıntılar olmuş kor
Fakirde garibanda bitmiyor ki ahu zar
Halden anlayan insan kaldı mı ki dünyada?

Sevda Gülüm diyor ki sonumuz hayır ola
Sonu asla bilinmez yürüyoruz bir yola
Mutluluğa rastlasak biraz verirdik mola
Halden anlayan insan kaldı mı ki dünyada?

Sevda Gül Ekici

Bu şiiri,26.10.2020 Pazartesi günü saat 11.50’de içimden geldiği şekilde yazdım.Şiirimi seslendiren,büyük üstat Garip Ozan Mete Ekici’ye teşekkür ediyor,en içten saygılarımı sunuyorum.
Okuyucularıma en içten saygılarımla.