Giderken alemi güldürüp gittin
Dengemle oynadın yapmam, bozarım
Sen beni yaşarken öldürüp gittin
Kendi hikayemi kendim yazarım
Sensiz huzur olur gelme, mezarım

Ruhumu yağsız bir kandil ışıtır
Çok üşüten kefen beni kuşatır
Sevdanın kurşunu kimi yaşatır
Ölürüm, ölüme kabir kazarım
Sensiz huzur olur gelme, mezarım

Aklına inişim, yokuşum düşer
Aşkımı koynuna sokuşum düşer
O ela gözle ilk bakışım düşer
Uykusuz her gecen olup, uzarım
Sensiz huzur olur gelme, mezarım

Tam ortadan ülke bölen sınırsın
Uğrunda öleni sanmam, tanırsın
Görünce kimsesiz sarhoş sanırsın
Her köşeye sen gör diye sızarım
Sensiz huzur olur gelme, mezarım

Değişilmez derken cümle cihana
Gönül bırakılmış izbe bir han’a
İhtiyacım var mı bir fatiha’na
Gelirsen küfreder, söver, kızarım
Sensiz huzur olur gelme, mezarım


uytun .....