Cumali idi adı..
Ne anlamı vardı hiç sormadı....

Doğduğu yerde hiç anılmadı..
Yaşadığı gecekondudaysa Kahtalı...

Cumali idi adı..
Kahtalı Cumali.......

Çocuk oldumu hiç hatırlamadı..
Atlıkarıncada çarpmadı kalbi,
Salıncakta hiç coşamadı...

Torna tezgahında mı doğmuştu hep...
Dünya tezgahla ev arası kadar..
Arzuları bir bardak rakı ile sınırlı..
Hayalinde küçücük bir ev vardı..

Cumali idi adı..
Karısı Gülnaz...

Gözleri hep hüzünlü,dalgın..
Hep umutsuz bakardı...


Yorgun bedeni,bezgin ruhuyla,
Gülnaz üzerinde gelivermeler Aşk mıydı..
İri bedeninin kimyası mı..
Hiç anlamadı....

Cumali idi adı..
Kahtalı Cumali....

Dünyayı ters çevirecek kadar kocaman,
Damarlı elleri..
Dünyayı ters yüz edecek edecek kadar,
Kocaman yüreği vardı...

Var olanları az...
Yokluklarından çok vardı...

Çocuklarına baktığında gözlerinden hep bir yıldız kayar,
Anlık umutlarından çok, umutsuzlukları sarardı..

Cumali idi adı..
Kahtalı Cumali....

Bir vardı..
Bir yoktu....

Hep varolmayı düşündü birgün...
Elleriyle ters çevirmeli dünyayı..
Yaşamını,insanlığını almalıydı..

Uzattı tüm kocaman ellere,ellerini..
Bedeniyle karşı çıktı yokluğa,yoksunluğa....
Umutlarını geri istedi....
................................

Ve bir kurşun hızı kadar vardı...
Sonra yoktu...

Cumali idi adı..
Kahtalı Cumali.....

..............................

BİR VARDI......
BİR YOKTU....

Gülnaz dan başka kimse anlamadı yokluğunu..

31.08.2006

Esin Döndüoğlu