Düşün merhametine bırakıyorum benliğimi
Asil muradın kıyısında açıyorum gözlerimi
Bir elimde güneş,
Öbüründe ay...
Güzelliğinde kulaç atıyorum muradın
Mutluluğa açıyorum bütün yelkenleri.
Kutsalsın sen ey özgürlük.

Düşün kucağındayim.
Bir ülke sıcaklığıyla sarmalamış düş beni
Araratın haykırışıyla açıyorum gözlerimi,
Nuh’un güvercini konuyor omuzlarına
Güvercinin ayaklarında
Bir zerre toprak oluyorum,
Bir umut oluyorum
Ve sonrası yaşam...
Nefessin sen ey özgürlük.

Düş beşiğim,
Ben evladıyım düşün.
Yaşam nehrinde akıyoruz henüz
Güneşin doğuşundan
Parlayan aya çizilmiş patikadayız...
Loriler ve zılgıtlar,
Savaş ve barış,
Acı ve keder
Ve direniş...
Sonrası insanlığa açıyorum gözlerimi.
Yanı başımda bir anne
Ve göz yaşında tarih fışkırtıyor zamana.
Ve bir kadın
Sol yanımda ölümü öldürüyor.
Zafer,
Umut
Ve direniş...
Ve bir "sen" var,barıştan gelen.
Özelsin sen,ey yaşam!
Ve yaşamsın sen,ey özgürlük!
Kutsal ve yaratılan ilk ilkesin,ey özgürlük!

Erhan NUJİYAN