Kasıtlı bir sessizliktir bu içten gelen, güzel Rabbim
Aşkın atağa geçtiği ne çok ölü güdü üstelik
Sehven yaşadığıma şahittir matemim
Şerh düştüğüm günü, geceleri kucakladığım
Fasit bir de yalandır belki çaresizliğim.

Düş iklimlerinde rast geldim kendime
Rest çektim nefsime ama asla da yetmedi.
Göğün uğultusunda gök gözlerinde matemin
Aşkı da esefle püskürten gözyaşım
Bir de mabedim.

Her resimde yoğum
Her yalanla sabittir doğruları rahmetin
Her ring mi yoksa uyuya kaldığım?
Her reşit hecede kalıp yargılar istiflediğim
Bir metanet ki kimse merhameti yargılayan
Yine ve hep seninle merhametlilerin en merhametlisi Rabbim.

Aşkın şafağı atmış ansızın
Sözcükler de yarım ağız gülümsemiş
Yazılmayı hak eden hangi duyguysa
Sözcüklerimle kat çıkıyorum ben bu dik yokuşa
Öğün atlıyorum kimi zaman
Ne zamanki göğün dolaylarında uçuşayım
Açlığımı gideren bir rahmet ve mahrem.

Rüzgârın sırtına bindim de gidip geldim bir koşu
Oysaki sırtını sıvazlamıştım sadece matemin
Külüstür acılarla iştigal değilim hem
Yeniden acımalı canım acımadan kendime
Kendime batırdığım çuvaldızı
İğneli kuyularda can çekişmek ne ki hem?

Bir Hemzeni geçidi
Rotası İlahi Ateşle tutuşan
Yana yakıla sevmedim üstelik
Ne mehtabı ne aşkı ne de s/üzgün heceleri
Kekremsi acılardan mustaribim
Fermanım saklı üstelik iç cebinde kalemin
Beraber çıktık bu yola madem
Esefle kınadığım mazimde saklı iç sesim.

Bir ritim bozukluğu imiş aşk
Hatta kükreyen bir aslan
Neye nazmetse içimdeki gizem
Sığındığım Rabbim ve evren
Kimse duygularımı kapı dışarı koyan
Gönlümde açmak bilmedi önceme özlem
Ve diri tebaası kayıp masalın
Bir pencere pervazına ilişen yavru serçe gibi
Uçuşan saçları mevsimin.

Gönül gözüme de ket vuramaz kimseler
Kimsesizliğime sahip çıkan ulvi bir hazan
Kardığım ne ise kanmakla mükellef bir sitem
Elbet kendimle olan kavgamda aralıksız
Üstelik tek mola dahi vermeden
Bir düş sakiniyim ki uyamadım gitti cihana
Düzlemin giriftlerine sızan gölgem
Aralıksız hatmederken inancı, umudu ve sevgiyi…