Dedim; Kelam ehli gönül dostlarım,
Dedi; Şu dergâha ermen gerekir.
Dedim; Geldim ama taşa toslarım,
Dedi; Yan kapıdan girmen gerekir.

Dedim; Yan duvarın kapısı yoktur.
Dedi; Kapısı yok, engeli çoktur.
Dedim; Her engeli mızrak hem oktur,
Dedi; Hikmetini görmen gerekir.

Dedim; Mızrak deler, Ok ta yaralar,
Dedi; Üzerine giyin karalar,
Dedim; Hayat zindan ah! Bu aralar,
Dedi; Özde gülü dermen gerekir.

Dedim; Gül de vefa olmaz diyorlar,
Dedi; Olsun Haram lokma yiyorlar,
Dedim; Haram yiyen hiç doymuyorlar,
Dedi; Helal sevgi vermen gerekir.

Dedim; Sevgi çoktur verir dururum,
Dedi; Dağıt gitsin bende görürüm,
Dedim; Savurarak sona yürürüm.
Dedi; Bir kararda durman gerekir.

Dedim; Ozan Baki, nasıl etmeli,
Dedi; Aşka doğru yâre gitmeli,
Dedim; Yar derinde tutup atmalı,
Dedi; Kalbe kilit vurman gerekir.

18120 Mümin Üstün