2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1208
Okunma
Ey
Elleri nasırdan yoksun insanlar
Hayalperestliğinize kurban ettiğiniz
Bir avuç lokma için
Toprakla savaşan
Sonunda buruşan
Bir çare insanları düşündünüzmü
Vaktiniz yoktu
Düşünmeye
Çünkü sizler
Ebedi dünyada kalaçakmış gibi
Ak baba misali
O leş senin,bu leş benim
Uçuşup durdunuz
Şehvet saçan kadehlerde
Gününüzü gün gün eylerken
Ben
Yarı aç ,yarı çıplak
Yetimlerimin rızkını ekiyordum
Yorulmak nedir bilmeyen
Çömert toprak anayla beraber......
Cevap Yaz