Diyorsun ki,
dünyanın sonu gelmiş
bana ne
hoş olayım olmayayım
sana ne
çaremiyim ben sana
merhem oldun mu yarama
ben seni bilirim de sen beni bilmezsin
çünkü namertsin,
cebimde beş metelik etmezsin
deliyim doluyum üstelik hovardayım
Hiç acımadan seni harcarım
hem de hiç tanımadığım Afrikalı bir çocuğa,
merhaba deyip sessizce çekip giden
yerli bir kızıldereliye,
kutsal kase peşindeki hırsızı kandıran beyaz bir puşta,
cennet hesabı olmayan
bir samurayın harakirisine,
hatta onun hayata “siktir“ çekişindeki keyfine
ve sonra
‘Allah razı olsun’ diyen bir put perese,
annesini arayan bir kız çocuğunun sahiplendiği bezden bir bebeğe,
rıhtımda ki münzevi bir şarapçının yarım kalmış hayallerine,
Üşümüş bir sokak köpeğinin bedenine,
bütün bunların hepsini nereye sığdıracağım biliyor musun
çocukları güldüren o palyaçonun gözyaşlarına
gözümü kırpmadan,
harcarım seni
ömrüm....