sert bir kasırga gibi esseydim de nereye kadar
içimin de içinde ki
kördüğüm olan hüsranları söke bilir miydi
yüreğime sinen nankörlüğün onca sisi pusu
geçip de gider miydi

esince
kanatmaktan öte savurmak neyi çözüyor ki
bir isyan bin sitem de çare olur muydu ki
şu kanayan yarama
dal gibi de kuruyup da gidince umutsuzluk çöktü
şu zayıf kollarıma
iyi niyetli çabalarım da
yaralarıma hiç mi hiç de merhem olamadı ki

bulaştıkça kalbime el mesnetli alaylar
bir kambur gibi iki büklüm aciz kaldım
gözüm de hep kapıda da kalınca
duygularım sanki bir borçluymuş gibi
pay ve ortak edilir oldu gözyaşlarıma

esip de tozutsaydım
kırıp da dökseydim ortalığı
korku belası açar mıydı nankör goncasını benim için
hiç sanmam kucaklamıştı bir kez vefasızlığı

yüreğimi kaplamışken bu aşkın belası
güneşinden yoksul bir gece ile
kalkabilir miydim ki bunca yükün altından
katmerli bir hüzün kanaması oldu da gitti
bende ki aşkın cıvıltıları
yüreğimi esir tuttu ya hep o karanlıklar
bir tebessüm’ lük ışığa da muhtaç kaldım
yalnız başına akarken kanayan duygularım

esmedimse buna vicdanım elvermedi
duy artık nankör şu kılıfsız hislerimi
çaresizlikten yumuşayan çocuk varı yüreğime
hiç olmazsa bir ses ver hadi içimin de ta içine işleyen
bir hoş duyguyu sarsın seda
bari hiç değilse nisan yağmurları gibi olsaydı ya veda

hişt hayat de bakim bunun neresi vuslat
veremedin ki yaşamım için hiç bir umut
bekleyip de durma gayri
sen artık beni ebediyete değin sakın ha anma unut

esseydim zora dayalı bir kasırga gibi
gönlün vuslat kayığında mehtabı izleyen
ellerimde sımsıcak bir sevgili eli olabilir miydi
çöküşlere teslim yılgınlık sonu tutumum
köksüz ve mesnetsiz kalınca mecalim
esmeyince
nankörlüğünü içime gömerekten sustum

esmedim de ne oldu
kör bir aşık gibi kurak kaldı yüreğim
çok mu çok üzgün zavallı bir çocuk gibi
kainat başıma yıkıldı sandım
ana ve babamı kaybetmiş gibi
sırtım hepten kaldı boşlukta
kara toprağa girer gibi

kınamayın beni
musalla taşına tutunmak
bir suçmuş gibi

son sözüm savruldu kefenin dışına
kefen bu hayat
kabul etmiyor işte hiçbir şeyini
cansız bir ceset ve amelden başka
örtülürken üstüme toprağım
neden ki bir iç sızısı oldu pişmanlıklarım

bana öz elinle biçtiğin
kefenin de yakıştı mı bari üstüme
hiç değilse gelip de bir tek bunu söyle…


AZAP...(Kadri Atmaca) 13.10.2020