Küçüktü köylerimiz.
Herkes herkesi tanır,
Yaralar hemen sarılırdı.
Sofralar fakir gönüller zengin
Gelene bir tas çorba konurdu.

Küçüktü köylerimiz.
Büyüktü yürekler
Koşardık düğüne,bayrama
Tutardık işin bir ucundan.
Görünce selam verilir
Bağa bahçeye sebze
Gönüllere sevgi ekilirdi.

Küçüktü köylerimiz.
Ana ata eş dost sayılır sevilirdi
İhtiyacı olana yok denmez verilirdi
Kapılar kitlenmez çat kapı gidilirdi.
İnsanlar hayvanlar karşılıksız sevilirdi

Büyüdü şehirler yok oldu köyler
Yok oldu hal hatır yok oldu sevgiler
Yok oldu saygı yok oldu güven
Tanımaz olduk kapı komşumuzu

Büyüdü şehirler yok oldu köyler
Tarla bağ ekilmez düven sürülmez
Şehirler yakın olsada sılaya gidilmez
Köyler de hüzün kapıda kilit
Gelsende artık o eve girilmez oldu

Büyüdükçe büyüdü şehirler
Yalnız kaldık milyonlar içinde
Bir telaş ki nedense hiç bitmez
Günler aynı ama zamansa yetmez
Kazanç yetmez emekse para etmez oldu

Büyüdü şehirler
Büyüdü çocuklar oldu genç
Bir kuru sevda peşine takılıp
Bir acı rüzgarla dört yana savrulduk