Eyy masum hüzün gülü,
sevdiceğim!
sana güzel sözler söyleyeceğim..

ki o cümleler henüz söylenmemiş,
anılmamış hiçbir ağızda.

parmaklarının dokunduğu yerde iz olmak isterdim,
nefesinin değdiği hava,
başının uzandığı bulut,
yağmur olup düşüvermek saçlarına..

Ahh!Ne güzel seninle sevda.
yeni destanlar yazarak kırlangıç uçuşlarda..

Eyy nadide açan kır çiçeği,
dağlarda, ovalarda..
Nasıl anlatsam derdimi sana?
hangi yola düşsem seni verir bana?
yürüdükçe aşınan izlerle kayboluyorum varlığına,
tut hislerimin çatından sonra asla bırakma!

Güvercinler de terk etti şehri büsbütün,
alaca ürkek kanatlarıyla.
Bakışlarında yepyeni bir sevda;
direnmek, savaşmak nidalarıyla..!

hani derler ya hep,
belki bir gün başka bir hayatta..
adına söylenmiş bu özel sözleri unutma!

ve bil ki hâlâ dalgalı deniz,
bir güz ortası
yaşanacak her şey sen sonlarına...

Not:Bir şiirimde sana şöyle seslenmiştim;
"Ben Mehmet Faruk Pehlevî, bin şiir adım atsam tutabilir miyim ellerini?"