Sevmenin yenilmek
Acımanın, zayıflık demek, olduğunu
Senden öğrendim zalim dünya
Yağar durur dağlarının yücesine kar
Ne adaletin nede merhametin var zalim dünya
Sen hancısın biz yolcu
Senin hanın iki kapılı
O kapıdan çıkan, ardındakini bırakır gözü yaşlı
Biz meçhulün yolcusuyuz, sen hancısın
Kimini bal ile börek ile ağırlar
Kuştüyü yastıklarda, ipeklerde yatırırsın
Kimine bir parça ekmeği çok görürsün
Yerlerde süründürürsün
Ben haksızlığı senden öğrendim zalim dünya
Biz gideriz
Sonunda her şey sende kalır
Biz emanetçiyiz, sen veren
Bizlere verdiklerini emanet ederken
Bilmem ki niye bu kadar haksızlık edersin sen
Kimine gül yüzlü, kara gözlü bir yardır emanetin
Kimine yalnızlık
Kimine mutluluklar, kimine acılar
Söyle dünya bu mu senin kerametin
Ben hıyanetin
Ben nefretin tadını senden öğrendim zalim dünya
Ben sevmenin yanmak
İnanmanın aldanmak
Yaşamanın bir gün kahrolmak demek, olduğunu
Senden
Senden öğrendim zalim dünya…

Gürsel İLERİ