Ne varsa
Vefadan yana

Aslında ben şair değildim
Gölgeler ve çiçek nedir bilmezdim
Renkler çok uzaklardaydı
Gece gelirdi aklıma kara deyince
Sonra birde gülü öğrendim
Gül renginde olduğunu güneşin
O gün keşfettim

Ödünç gözlerimi al benden
Akşamları bulutlarla ağlamak için
Melal gelir sesim geceden
Duyar mısın yüreğinde anlamak için

Ötelerin ötesinden tenden de öte
Çeker ruhun ruhumu ve duygularımı
Vuruyor dalgalar tenha sahile
Çocukluğundan kalma Konya akşamı

Aheste eser şimdi rüzigar
Meramda tavus baba da sensiz
Geceler siyah gözlerinde uzar
İçimde Fırat çağlar sessiz

Hafiften uzanır coğrafyama ellerin
Dirilir iklimimde bahar çiçek çiçek
Bırak sukutu bende kalsın gözlerin
Gözlerin gözlerin bir gün beni öldürecek

......................................
...........................................
........................................
..........................................
........................................

[