gün ve gecelerimiz neden ise
zamana tutkun insafsız bir saatin peşinde
nefes nefese şuursuzca da gideriz soluksuz
akıl ve izan yoksulu bir nefisle
boş bir hayale kürek çektiğimizi de bile bile
zaman her vakit de açık ara fark atar bize
ne hesap kitap biter
nede vakitli vakitsiz istek ve arzularımız
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

tüm kötülüklerin bakiye’ tini de bile bile
hepimiz hep birlik bu sahadayız hileli çalımlarla
imkan ve akılarımızdan medet umarak
imkansızlıklarla uğraşıp da dururuz
hırs ve sahiplenme iç güdümüzle
gözü dönmüş birer cani gibi
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

bizce nefsimize hoş
güzel saydığımız ne varsa ona saldırırız
öze çekerde dururuz hakkımız olsun veya olmasın
komşunun tavuğu bize kaz göründükçe
oysa ki en sonunda
gayrinizami tüm çaba ve hareketlerin
ateşe odun sürdüğü yerdir burası yine de
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

her bir şeyin bizler için var edilmiş olduğunu
aklı durdurur da o an unuturuz her daima
ne gözümüz görür
nede şükürle yaşarız layığı veçhile
varsa da yoksa da hep kendimize isteriz
akla bile gelmez
Kur’an-ı Kerim’in bize yapma dedikleri
dilin de elin de
yetişemediği hiçbir yer kalmaz bu uğurda
var edilme sebebinin yol ve izinden kopuk
zıvanadan da çıkarak
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

aslına bakarsak sona doğru son hızla gitmekteyiz
bilmek işine de gelmez ki kimsenin
bu alem bir hancı bizlerin de yolcu olduğunu
aklına dahi getirmez sonuçta kabri doldurduğunu
hırs ve arzu kötülük sağanağını galip kılar
bir enayi gibi sırılsıklam ıslanma pahasına
girmeyiz de kanaatin koruyucu şemsiyesi altına
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

aslında çok kıssa bir bayrak yarışındayız bizler
ama bilmek de istemeyiz sevabı ve günahı ile
amellerimiz hariç
tüm yapıp da etiklerimizin yan etkilerini
geride kalanların ellerine teslim edeceğimizi
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

bir düşmeye gör o şehvet hırslı yatağına
yastığın yorganın bile zül olur
sen eyvah ilacına sarılmadan önce
kopuverirsin tüm istem dolusu bağlarından
yarım yamalak kalmış olan işlerinle

acze mahkum kalır
bu son demin de ki nafile feryadımız
meğer ki çıkar hevesi mağlup düşermiş hakikate
peki onca hırs da ne diye kimeydi
bir tek nefes bile daha değerliyken bu dünyadan
onca işlenen cürüm ve kötülüklerde niyeydi ve neyeydi
doğruluk şimdi mi hoş geliyor sana
durmuş olan saatinin bilmem kaç kalasında bile
her daima ölesiye bir koşu içindedir yüreğimiz

bir an bile düşünmezken ahiretini
bak işte
tüm hırs ve arzularının tüm kiri elinde kaldı
kendi elinle doldurdun sen kabrine o pisliği
şimdi de kendi cürmünde debelenip de dur

mahvettin gitti vakte ayarlı tüm yaşantını
istesen de gelemez ki geri…


AZAP...(Kadri Atmaca) - 26.09.2020