Verdiğin hasreti maziye satıp
Aşkına bugün ben kızayım dedim
Şişeyi kadehi masaya atıp
Biraz olsun artık sızayım dedim

Olmadı

Sevda’mıdir nedir ki bilmeden gitti
Hayalin bırakıp silmeden gitti
Son defa yüzüme gülmeden gitti
Derdimi şaire yazayım dedim

Olmadı

Kadındım iş zordu koşup yorulduk
Delilsiz günahdan hesap sorulduk
En yakınımdan berbat vurulduk
Düzeni yapanı bozayım dedim

Olmadı

Gıybetten uzakda olsam yeterdi
İzlemek onları daha da beterdi
Ayağa kalkmadan beni yiterdi
Dünyadan uzağa tozayım dedim

Olmadı

Ağlayı ağlayı gözlerim şişti
Vicdan kapısında gönlümüz pişti
Derdimin sayısı yüzleri aştı
Mezarım çabucak kazayım dedim

Olmadı

İmkan varken vakit çok geç olmadan
Bülbüle açılan güller solmadan
Gitmeyeyim bende murat almadan
Avrupa’yı Asya’yı biraz gezeyim dedim

Olmadı

Gök yüzünde uçan kuşlara yükdum
Dağları süsleyen taşları söktüm
Gözümden süzülen yaşları döktüm
Denizinde artık yüzeyim dedim

Olmadı


Dedim amma hiç biri ,
olmadı


Resim ve şiir
Ayşe Kavak