Gede deme bana, üzülüyorum.
Gede isem, senin sevdana oldum.
Bulutundan attın, süzülüyorum.
Güllerin üstünde, çiğ olup soldum.

Senin sevgin bana, serencam imiş.
Keşke sevmeseydim, râm oldum sana.
Gönlüne köz alma, yanarsın demiş.
Yanarım aşkınla, ders oldu bana.

Mecâlim kalmadı, gel gör sen beni.
Karasevdan yakar, kül eder gayrı.
Gözlerim bekliyor, yollarda seni.
Hasretin bitmiyor, kalma sen ayrı.

Gülistanı abâd eyle, şâd olsun.
Gönlüne gül, yetiştirip salayım.
Hüzünleri at sinenden, nur dolsun.
Bezirgândan sana, sevda alayım.

Maksûdum aşkınla, ihya olmaktır.
Ver sevgini, şu gönlüme şenlensin.
Ruhum sende, sûrurunla dolmaktır.
Üzme canı, makberinde dinlensin.

Şeydâyı bülbüle sordum, gülünü.
Âh-ü zârı dinmez, söyleyemedi.
Sarvana ah ettim, bilmez yolunu.
Derdimi döksemde, dinleyemedi.


..................Eskişehir-2008


Serencam : Alın yazısı
Gede : İsteyen, dilenen
Râm : Boyun eğen
Mecâl :Kudret, güç
Abâd : Bayındır, mamur
Maksûd : İstek
İhya : Canlanma
Şâd : Sevinçli
Sûrur : Sevinç
Makber : Mezar
Şeydâ : Deli olan, şaşkın
Âh-ü zâr ; Ağlamak, inlemek
Sarvan : Kervanın birinci devesini çeken, yol bilen.