5
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
831
Okunma
Meçhul acunda efsane bir şiirde kaybolmuşum.
Duman mı çöktü gözlerine…
Görmez oldu simsiyah gözlerin.
Acı bir rüzgar eser,savurur son / bahar yapraklarını.
Ölümün durgun hali gibiyim !
Gökyüzü kapalı,uğursuz kahve rengine dönüşür gibi
Kayıp bir şehrin kayıp hüzünlü bir yüzüyüm
Kasvet dolu karanlık sokaklarda ölüme yürür gibiyim
Ahraz mı ? kulakların duymaz hüzünlü sessiz avazımı.
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz