Köye yolculuk yakın düşüncemde "gitmem!" var
İstanbulumda kalıp kitaplarla olmak yar

Bir senedir de java dilini görmekteyim
Beynimde güzel güzel proje örmekteyim

Hem abim tek mi kalsın kim yapacak yemeği
Hiçbir şey bulamazsak yerdik kuru ekmeği

Sonra siz can dostların eserleri duruyor
Hadi beni de oku diye tık tık vuruyor

Amma velakin dostlar direnmeye çalıştım
Köye gitmemek için neredeyse kapıştım

Derken gönüller kırık, herkes ayrı bir üzgün
Hadiste de görünce! benim yürek tam süzgün:

Ana baba rızası herşeyden önce bildim
Bu hakikat yoluna kalpten hayalim sildim.

Şimdi ben gidiyorum Trabzon diyarına
Helallik istiyorum kim çıkar ki yarına...

Yaklaşık bir buçuk ay internetsiz bir yaşam
Doğa ile iç içe, uğramasın tasa gam

Canı gönül dostlarım; özlemek düştü bize
Sizler de unutmayın bağlı yüreğim size...