LAPA LAPA KAR YAĞIYORDU ANKARA’YA

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
Bir geceydi inmiştim hızlı trenden,
Kar yolları kapamıştı düşmüştüm yaya,
Gidiyordum su giriyordu altından.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
Ayakkabım deriden değildi bezden.
Umutsuzca bakıyordum arka arkaya,
Üşüyordum ne gelen vardı ne giden.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya,
İliğime kadar ıslanıyordum kardan.
Kalpleri taş kesilse yine iyi, sert kaya,
Vefa beklemiyordum evlat ile yardan.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
Sanki ayaklar patinaj yapıyordu geriden.
Selam olsun hayırsız evlatlarla anaya,
Düşüncesizlerdi yoktu farkları serseriden.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
İyilik garipti söylerlerdi atalar ezelden.
Meyil vermeyin dostlar mal ile paraya,
Fayda beklemeyin oğul ile torundan.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
Yürüyemiyordu ağrıyan belinden.
Gören yoktu değer miydi bu çabaya
Yinede düşürmüyordu duayı dilinden.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
Sonunda ışık görünüyordu ileriden.
El açıp ettiği dualar gitmemişti havaya,
Şükrediyordu mevlaya donmakta iken.

Lapa lapa kar yağıyordu ankara’ya
Kul Ömer, üzülüyordu ta derinden.
Ezalar verilmemeliydi hasta babaya,
Keşke taş oynatılmasaydı yerinden.
28.12.2018 Ömer KILIÇ