Belli etmediğim korkularım, üç kara gecede gizli
Aksamın sisleri arasında,duygularım bir gizdi..
Sanki mehtap,yıldız ay yok siyahi düşlerim,
Son D-E-M geldi,sandimki ömrümün nihayeti...

Neşteri vurmuş vuran,hemde hiç acımadan
Pür neşe içinde,zekice derinlemesine,
Canım çıkıyor sandım,halim perişan
Sanki son nefesimi verecektim ’o’ an...

Artık görmeyecem körfezi,ışıl ışıl denizi
Kulaklarım duymayacak makam-ı segahı
Dinliyemiyecem artık huzzamdan şarkıları
Baharı yaşamadan terkedeceğim a-bu hayatı....

Düşüşler vardır,batıp çıkışlarda denize
Ciğerlerin su toplar,oksijen alışlar yok
Parçalanır vücudunun her bir karesi
Son bir gayretle el/ veda dersin hayata..


Bir hayatın yaşamla ölüm arasındaki tercihini yapıp ferman imzalaması,her türlü rizke evet diyerek denek olması, sonucunda alınan parçanın çeşitli ihmaller sonucu kayboluşu insan hayatına verilen değerin ifadesidir.. ihmaldir ki /kişi ne kadar iyi hemde çok iyi niyetli olursa olsun sevecan yürekli insan gibi insan olursa olsun hata ve ihmalden ötürü giden yada gidecek hayatların sorumluluğundan asla kaçamaz...
Akgün