AYRILIK
Yusuf Yılmaz
Ayrılık vakitlerinde yüreğim burum burum burulur
Yoksul çocuklar gibi hissederim kendimi.
Çatarım kaşlarımı kahpe feleğin yüzüne.
Bakar dururum ardın sıra...

Bulutlar bulutlar...
Dolanıp durmayın başımda.
Ne yaparsanız yapın
Göreceksiniz ağlamayacağım işte!

Ayrılık ,ayrılık ah ayrılık!
Nefesim daralıyor,
Ayaklarım dolaşıyor,
Hasrete tutsak olduğum o günleri hatırladıkça...

Ayrılık, ayrılık ah ayrılık!
Sanki ateşten bir gülücük,
Bir kuşun uçup gitmesi
Ve bir garibin yalnız başına ağlamasıdır ayrılık.

Bu ayrılık var ya bu ayrılık,
Ruhumda çakan bir şimşek.
Sanki biraz sonra yağacak yağmur gibi
Ancak insana ağlamayı öğretir!

Bu ayrılık var ya bu ayrılık
Gönlümüzü kırar.
Söndürür neşemizi
Hazin hıçkırıklar.

Nereden bilebilirdim ayrılığın insana bu kadar koyduğunu.
Hasretin, özlemlerin bu kadar zor olduğunu.
Sakın bana ayrılık demeyin.
Başıma kaynar sular dökülüyor.

Ayrılık, ayrılık, ah ayrılık!
İçimdeki sessiz çığlıkları aleve döndürdün.
Yaşama sevincimi söndürdün.
Canımdan can aldın ayrılık.