Corona bir salgın, uzak kalınız;
Hastadan, ölenden ibret alınız.
Gençler ve hayatı ‘ti’ ye alanlar,
Covit’in şakası yoktur, biliniz!

Koyulmuş binlerce umarsız yola,
Yalpa atıyorlar bak sağa sola;
Yaşlılar tedirgin, gençler duyarsız;
Sokak insan seli, herkes kol kola…

Maskeler ya kolda ya da çenede;
Tedbirli olmayı bir kez dene de;
Bu böyle giderse bulaşık bela,
Başımızdan gitmez birkaç senede!

Otobüs, minibüs çok kalabalık,
Şoför sesleniyor “ Bin be babalık.”
Ne sosyal mesafe ne de hijyenik
Bu nasıl hadsizlik, be ne kabalık.

Sağlıkçılar her gün hastanedeler,
Ölümün ten rengi gözü perdeler.
Nice hemşireler, nice doktorlar;
Dün bizimle idi, şimdi nerdeler?

Sokağa çıkmaya millet tedirgin,
Güreşçi, futbolcu, atlet tedirgin,
Okulu özlerken binlerce çocuk,
Okulu açmaya devlet tedirgin,

‘ Allah’tan gelene bir şey yapılmaz.’
Derler de, böyle bir fikre sapılmaz.
Tedbir al, takdiri Allah’a bırak;
İnsan cehalete böyle kapılmaz.

Coşari der herkes yanılır beyler,
“Bana bir şey olmaz” denilir beyler.
Covit toplumsaldır, bireysel değil;
Ancak bir olursak yenilir beyler.

05.09.2020/Samsun

İbrahim COŞAR