Hazan ayıdır Eylül, yürekler de yaradır
Gözden inen damlalar, sanki yaprak dökümü
Nasıl eserse essin, bendeki baht karadır
İple çeker olmuşum, gelsin diye ekimi

Hiç durmadan dudağım, senin adın anarken
Sevda denilen o kor, alev alev yanarken
Kalbimdeki yaralar, gizli gizli kanarken
Bir gün çare olmadı, şu gönlümün hekimi

Vefasız geçen yıllar, şu zamanı içiyor
O, en güzel duygular, kanat takıp uçuyor
İstemsiz ce adımlar, sokağından geçiyor
Karşıdan görsem bile, azaltmıyor yükümü

Güneş batsın bir hele, şöyle efkâr sadrımı
Gülmeyen şu gözlerim, karanlığı gördümü
Her akşam soğuk masa, kime derim derdimi
Tek tesellim alkolüm, bırakmak yok sakimi

Hüzün çöker bir anda, yeşil ateş kor ama
Sevgiliyi yitirmek, her mevsim de zor ama
Her ayda bir ayrılık, hüzün bile var ama
Eylül, yine sen oldun, ayrılıklar hakimi

O an gelirse eğer, bir şey kalmaz yapacak
Azrail her bir canı, sevinerek öpecek
Sûr üflensin bir hele, kıyametler kopacak
Sana da son gelecek, Dünya sana bakimi

Ey Eylül işte böyle, Lüzumsuz’u ağlattın
Yarınlar senin deyip, karaları bağlattın
Volkan ateşlerin de, yüreğini dağlattın
Toprak bizi istiyor, çağırır yer çekimi

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ