2
Yorum
7
Beğeni
4,8
Puan
435
Okunma
Tanrı’da olmanın adıydı yalnızlık.
Gitmesini bilene.
Hasretin özlemin beklemenin sonu.
Ve,
’Aşk’ın ruha dokunduğu an !
Delicesine yakan.
Özünden gözüne düştüğünde.!
Bir değirmendi öğüten durmadan.
Sevdası hüzün, umutlar biçare.
Kana bulandı tüm hayaller.
Yalnızlık.
Tanrıda olmanın adıydı.
Durmuşsa zaman o anda.
Ne sırlar var bilsen?
İstemez ruhun başkasını.
Yüreğinle en acı dolu ızdırabı da çeksen.!
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık.
Ayrılığın bittiği.!
Vuslat tı adı bu son durağın.
’Aşk’ın aradan çekildiği.
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık.
En büyük zafer.
Sırdaşıydı göz yaşlarıyla dolu,
’O’ mahsun geceler...
...
Nigâr Güler.
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)
Cevap Yaz