Pencerem buğulu
Yağmur olmuş
Müjgana vuruyor,

Gökyüzü griye çalar
Gece hüzne dalar
Göz yaşları sere serpe
Yanakları sular

Ya ay yanarsa bu gece,
Sönmeden sabah olursa
Sensiz nasıl uyanırım
Biter mi bu gece,
bir köşede sessizce
Uyansam gökyüzü olur mu yerinde

Penceremde luna
Gülüşü, gözlerinin mavisi düş
Kanarya ötse farkı ne ki kafeste
Hürriyeti tutsak, ruhun rengi ne
Luna doğsa ne fark eder pencereme
Yalnız ağlıyorsa maviye gece
Rüzgar vuruyor acımasız işte
Yürek parça parça, gönül yorgun

Güneş doğsa bari
Sabah sen varsın şehirde
Nasıl anlatayım sensizliği daha
Ömrüme gelseydin bir kez

Pencerem camsız
Ne penceremde buğu kalırdı
Ne ayın şavkı
Ne penceremde izi
İlk gözlerine uyansa yüreğim
Koşulsuz sevse idi,
Gönülden gönüle bilinmez yolda
Baksan sevdiğinin gözlerinden
Sen olsaydın ömrümde
Gelseydin keşke,sevdiğim yaren

Özgür MORKAN