Çanakkale Destanından: 

SİLAHINI VERMEYEN ŞEHİT 

Köylüler otlatıyorlardı
Koyunlarını 
Çin’de değil Maçin’de değil 
Çan’da değil Maan’da değil 
Tekirdağ’da değil Malkara’da değil 
Çanakkale’de 
Şanlı savaşlara sahne olmuş 
Her karış toprağı kanla yoğrulmuş 
Metrekaresinde binlerce mermi boğulmuş 
Çanakkale’de 
Çanakkalenin dağlarında derelerinde 
Dere kenarlarında yeşilliklerde 
Otlatırken koyunlarını 
Dere bayır otlaklarda 
Dağlarda bayırlarda 
Yayılır koyun sürüleri 
Çobanlar başlarında 
Dolaşır dururlarken 
Yanık türkünün en canlı yerinde 
Anlatırlar Çanakkale hikayelerini 

Yine bir gün aynı yerlerde 
Otlatıyorlardı sürülerini 
Sürüler gidiyordu alıp başını 
En çorak yerlere 

Sürü alıp başını giderken 
Çobanlar sürü peşinde türküler tuttururken 
Bir de bakarlar ki en verimli en gür en güzel otlu yerler 
Dururken 
Sürüler otluyordu 
Kurak topraklarda 
İçlerinden hiç biri bile 
Yüz sürmüyordu 
O gür o verimli o güzel otlara 
Bir tutam bile yemiyorlardı 
Burada bizi doyuracak 
Verimli gür otlar var 
Demiyorlardı 
Şaştı çobanlar bu işe 
Müdahale ettiler bu gidişe 
Sürüyü itelemeye çabaladılar 
O verimli o güzel o gür yerleree 

Ama olmuyordu 
Hiç biri oralı olmuyordu 
İçlerinden hiç biri bile 
Ne yaptılarsa olmadı 
Boş kara bakır dolmadı 
Bir çare bulamadılar 
Ama kendilerini bu işten alamadılar 
Anlattılar olayı köy kahvesinde 
Oturup bir meşveret tutturdular 
Sonunda karar verdiler bir işe 
Kazacaklardı 
O toprağın altında ne varsa 
Bakacaklardı 

Toplandılar ertesi sabah 
Aldılar kazma kürekleri ellerine 
Vardılar o koyunların otlamadığı o yere 
Başladılar kazmaya 
Kaza kaza vardılar bir mezara 
Bir de ne görsünler 
Mezarda bir nefer 
Neferin elinde bir mavzer 

Askeri oradan çıkarmak istediler 
Çıkarıp daha temiz daha mutena 
Daha eşsiz bir yere 
Gömmek istediler 
Almak istediler elindeki mavzeri 
Mavzeri vermedi o kahraman nefer 
O kahramana asker vermedi mavzeri bir türlü 
Ne yaptılar 
Ne ettilerse kar etmedi 
Nefer bırakmadı elindeki mavzeri 
En sonunda karar verdiler 
Vereceklerdi haber 
En yakın askeri birliğe 
Gelip alsınlar diye 
O kahraman neferi 
Ve elindeki bir türlü bırakmadığı 
O kutlu mavzeri 

Geldi bir manga asker 
Ve başlarında komutanları 
Onlar da uğraştılar 
Almaya elinden 
O meşhur neferin 
Elindeki mavzeri 
Olmadı yapamadılar 

Vazgeçmedi bırakmadı bir türlü silahını o kutlu nefer 
At avrat silah namustur diyordu sanki 
Canını verdikten sonra bile 
Onları koruyordu 
Onların hiç birini 
Canı pahasına bile 
Bırakmıyordu 

Düşündüler taşındılar 
Akıllarına bir fikir geldi 
O manga askerin başındaki komutan 
Seslendi o kutlu nefere 
Asker dedi ’silah bırak ’
Bıraktı asker 
Elindeki mavzeri 
Ve alıp götürdüler 
Hem o kahraman askeri 
Hem de 
Bir türlü elinden bırakmadığı 
O meşhur mavzeri ile birlikte
Her ikisini büyük bir törenle 
Gömdüler en güzel en mutena bir yere 
Ve yaptılar üstlerine 
En güzel en mutena bir türbe 

Şimdi hala o türbeyi gezenler 
Bu olayın hikayesini 
Rehberlerden dinlerken 
Hayret ederler 
Ne kutlu askermiş o derler 
Keşke biz de olsaydık onun gibi 
Kahraman bir asker 

Ahmet KEMAL

Ahmet Kemal