Bilmedin.

Seninle tutmuştum, ay’la yıldızı.
Gözümde canlanan düşü bilmedin.
Kapladı göğsümü, yapıştı sızı.
Rüzgârlar estiren döşü bilmedin.

Ciğerime bir köz attın yanıyor.
Bağrım delik deşik, durmaz kanıyor.
Can evim vuruldu, gelen konuyor.
İçimde uçuşan kuşu bilmedin.

Hani yanımdaydın, her an her yerde.
Derman olacaktın çaresiz derde.
Yağmurlu gözümden sen perde perde
Sicim gibi akan yaşı bilmedin.

Bilsen menzilini kaç kere ölçtüm.
Dikenli yolunu gül ile geçtim.
Gönüle yol çıkmaz köprünü açtım.
Sırtına bağlanan taşı bilmedin.

Gözümü açınca yeni bir güne.
Karış karış ittin, beni sürgüne.
Çabuk bitti neler oldu övgüne.
Sana boyun eğen, başı bilmedin.

Teslim bayrağını çektiğin anda.
Seni sevdasıyla besleyen canda.
Gönlüne kurduğun köşkünde handa.
İnatla doluyu-boşu bilmedin.

Çelpe gibi elle çalar tamburu.
Gölde yüzer üstü-başı kupkuru.
Birisi’nin, içi-dışı dupduru.
Yediği ekmeği-aşı bilmedin.



zekeriya duman


Dost kalemden.

Dünya boş dediler, bu nasıl işmiş
Elliye az kaldı, gözlerin şişmiş
Yılların akıyor, sayılar şaşmış
Altıya varmışken beşi bilmedin...ishakaras