Nasıl methedeyim nerden başlayım
Yuvanı toplayıp derensin KADIN
Görmeyen gözleri biraz taşlayım
Evde temel taşsın frensin KADIN.

Doğuran, büyüten, eğiten cansın
Erine muhabbet dolu canansın
Sevgiyi yüceltip özle sunansın
Tüm zoru sırtlayan görensin KADIN.

Cemalin mehtaptır,saçların orman
Gözlerin yazdırır dilsize ferman
Sana cefa eden bulmasın derman
Hakkın ödenir mi cerensin KADIN.

Kırsalda maraba, şehirde Doktor
Öğretmen, hemşire, mutfakta rekor
Yavrundan ayırmak mümkün mü çok zor
Canını uğruna verensin KADIN.

Sonbahar güneşin erken batmasın
Hakkını gasp eden rahat yatmasın
Kurtuluş harbinde KARAFATMA’sın
Kağnıyla yoldasın yarensin KADIN.

Düzene koyarsın karmaşık işi
Karanlık dünyanın eşsiz güneşi
Sunarsın sofraya var edip aşı
İkramla yuvana serensin KADIN.

Ak eylersin saçın evlat yoluna
Sadık yar bulmazsan eyvah halına
Kocan yoksa hep binerler dalına
Berdel adet varsa ölensin KADIN.

Çağdaş bu yüzyılda yerin nerdesin
Mest eder dillerin çağlarsa sesin
Kimi zaman bir oyunluk perdesin
Yaşamda dengesin bölensin KADIN.

İkrara bağlısın sağlıkta darda
Sırrını yaymazsın kalsan da zorda
Toplumsal barışta varsın huzurda
Ömründe nadide gülensin KADIN.

Doğurdun anamsın, yuvamda yarsın
Kalbini tomurcuk leylaklar sarsın
Ruhumu mest eder candan okşarsın
MERDANIN halinden bilensin KADIN !...

ALİ BİLECEN/ OZANMERDAN/19/07/2008