Yüce Mevlam sevdayı al başımdan,
Taşıyamaz oldum, artık yoruldum.
Ağlayan gözümden, çatık kaşımdan
“Bu ne haldir?” diye, bin kez soruldum!

Kapattım gönlümü yaban ellere,
Fal oldum bakıldım düştüm dillere.
Hasretle savruldum ilden illere,
Aşktan kaçamadım, bin kez vuruldum!

Dert bağladım, yandım, piştim çöllerde,
Çok ağladım figan ettim güllerde,
Kah çağladım hasret dolu göllerde,
Alabora oldum, bin kez duruldum!

Dayan dedim, dayan yüreğim n’olur!
Sabreden her gönül mükafat bulur.
O görmesin, o bilmesin, Hakk bilir,
Dedim amma, yare bin kez darıldım!

Yakma artık yüreğimin özünü,
Merhamet kıl, yeter, söndür közünü,
Yıllar geçti silemedim izini,
Her gördüğüm güle bin kez sarıldım!

Gülşen’im sitemim felekten yana,
Hükümler geçmiyor seven bu cana.
Bir kere gelseydi yeterdi bana,
Bekledim yoluna bin kez serildim!…


Miyaser GÜLŞEN